varolmanın dayanılmaz ağırlığı

iddia ediyorum ki, hayat dediğimiz şeyin özü kötüdür. bazen birileri gelip onu güzel ve yaşamaya değer kılabilir ama unutmamamız gereken şey insan doğasından dolayı bunun çok uzun sürmeyeceğidir. keza her insan kendini biraz daha fazla sever ve çoğu hayatlarında kendinden daha önemli birine yer olmadığını düşünür. şu anda yanındaki insanın varlığı sana böyle olmadığını düşündürebilir ama emin ol, hepimiz acınacak derecede yalnızız. bir insanın lanetlendiği an, mutluluğunun bir başkasına bağlandığı andır.

evet artur amca; hepimiz doğduk, acı çekiyoruz ve yalnız öleceğiz. bu çok açık.